معنی سایه کر - جستجوی لغت در جدول جو

سایه کر

لغت نامه دهخدا

آنکه نور و روشنایی بدهد و تاریکی و سایه را محو کند، روشن کننده، نور بخش

گلولۀ زر
کنایه از آفتاب، گیتی پرور، چتر نور، طاس زر، چراغ روز، طرف دار انجم، طاووس مشرق خرام، اسطرلاب چهارم، سپر آتشین، چتر زر، چتر روز، چراغ سحر، خایه زرّین، چتر زرّین، طاووس فلک، غزاله، طاووس آتش پر برای مثال در آن گوهرین گنج بن ناپدید / بدی خایۀ زر خدای آفرید (نظامی۵ - ۸۱۴)

گلولۀ زر
کنایه از آفتاب، گیتی پَروَر، چَترِ نور، طاسِ زَر، چِراغِ روز، طَرَف دارِ اَنجُم، طاووسِ مَشرِق خَرام، اُسطُرلاب چَهارُم، سِپَرِ آتَشین، چَترِ زَر، چَترِ روز، چِراغِ سَحَر، خایِه زَرّین، چَترِ زَرّین، طاووسِ فَلَک، غَزالِه، طاووسِ آتَش پَر برای مِثال در آن گوهرین گنجِ بن ناپدید / بدی خایۀ زر خدای آفرید (نظامی۵ - ۸۱۴)

فرهنگ فارسی عمید

سایه ور

دارای سایه، سایه دار، پرسایه

فرهنگ فارسی عمید

سایه فکن

آنچه سایه بیندازد، سایه ف کننده، سایه انداز، سایه دهنده، سایه گستر مثلاً درخت سایه فکن

فرهنگ فارسی عمید

سایه دار

آنچه دارای سایه باشد، هر چیزی که سایه بیندازد، سایه ور، سایه افکن، برای مثال صولتت باد سایه دار ظفر / دولتت باد دایگان ملوک (خاقانی - ۴۷۲)

فرهنگ فارسی عمید

سایه رو

در سایه رونده، کنایه از شب رو، کنایه از شب زنده دار

فرهنگ فارسی عمید

مایه ور

مایه دار، مال دار، سرمایه دار، باشکوه، ارزشمند

فرهنگ فارسی عمید

سایه ترس

کسی که حتی از سایۀ خود بترسد، بسیار ترسو

فرهنگ فارسی عمید

سایه وار

سایه مانند مانند سایه، همچون سایه

فرهنگ فارسی عمید

سایه رس

میوه ای که در سایه رسیده باشد

فرهنگ فارسی عمید

پایه ور

بلندمقام، بلندمرتبه، بلندپایه

فرهنگ فارسی عمید

سیاه سر

آنکه یا آنچه سرش سیاه باشد، کنایه از زن بیچاره و بینوا، کنایه از قلمی که سرش را در مرکب زده باشند، نهنگ

فرهنگ فارسی عمید

سایه کردن

(شُ دَ)

سایه دادن. سایه افکندن. سایه انداختن:
تو مرغان را همی سایه کنی امروز اگر روزی
ترا سایه همی کردند و او را نیز مرغانش.
ناصرخسرو.
آفتاب زندگانی بر لب بام آمده ست
سایه خواهی کرد کی ای سروبالا بر سرم.
صائب (از آنندراج).
، سایه گسترده شدن:
هر جا که عدل سایه کند رخت دین بنه
کاین سایبان ز طوبی اخضر نکوتر است.
خاقانی.
، توجه کردن. رو آوردن:
صائب بلند مرتبه چون آسمان شود
بر هر زمین که سایه کند باغبان ما.
صائب (دیوان چ خیام ص 42)

سایه دادن. سایه افکندن. سایه انداختن:
تو مرغان را همی سایه کنی امروز اگر روزی
ترا سایه همی کردند و او را نیز مرغانش.
ناصرخسرو.
آفتاب زندگانی بر لب بام آمده ست
سایه خواهی کرد کی ای سروبالا بر سرم.
صائب (از آنندراج).
، سایه گسترده شدن:
هر جا که عدل سایه کند رخت دین بنه
کاین سایبان ز طوبی ِ اخضر نکوتر است.
خاقانی.
، توجه کردن. رو آوردن:
صائب بلند مرتبه چون آسمان شود
بر هر زمین که سایه کند باغبان ما.
صائب (دیوان چ خیام ص 42)

لغت نامه دهخدا

سایه ور

(یَ / یِ وَ)

سایه دار و هر چیز که سایه دهد. (ناظم الاطباء). دارای سایه. پرسایه:
باغ تو پر درخت سایه ور است
از پی خویشتن یکی بگزین.
فرخی.
جناب سایه ورش را همیشه باد ملازم
کز این جناب معظم رسی بغایت مقصد.
شمس طبسی.
بسی پای دار ای درخت هنر
که هم میوه داری و هم سایه ور.
سعدی (بوستان).
پر از میوه و سایه ور چون رزند
نه چون ما سیه کار و ازرق رزند.
سعدی.
در جهان چون او نیامد آفتاب سایه ور
آفتاب سایه ور چون او نیامد در جهان.
سید ذوالفقار شروانی